Αν ζεις στον πλανήτη Γη τότε έχεις ακούσει για το Netflix.
Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό και ίσως δε γνωρίζεις, είναι πως η δημοφιλής πλατφόρμα έχει δεχτεί έντονη κριτική για τις σειρές που ακυρώνει, μετά από 1 ή 2 σεζόν.
Και δε μιλάμε για αποτυχημένες σειρές που δεν έχουν κερδίσει το κοινό αλλά για σειρές που τραβάνε το ενδιαφέρον του κόσμου, ακούγονται στα social media και γενικά δημιουργούν μεγάλες προσδοκίες καθώς αφήνουν τους θεατές σε ένα cliffhanger (1899 για σένα μιλάω).
Ήταν αναμενόμενο ότι οι χρήστες της πλατφόρμας θα παραπονεθούν και θα το δείξουν στα social media αναγκάζοντας τον CEO του Netflix να βγει δημόσια και να δηλώσει πως «δε διακόπτουν σειρές που είναι κερδοφόρες αλλά μόνο όσες κοστίζουν περισσότερο από όσα φέρνουν».
Πώς γίνεται όμως σειρές με τόσο hype και δημοτικότητα να μη φέρνουν κέρδη;
Και εδώ πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει ένα μοντέλο SaaS και γιατί τελικά χρειάζεται ένα σωστό, μακροπρόθεσμο αλλά και ευπροσάρμοστο business plan, το οποίο θα έχει ως πυλώνα τη συστηματική μελέτη της καταναλωτικής συμπεριφοράς.
Το Netflix χρεώνει ένα συγκεκριμένο ποσό κάθε μήνα τους συνδρομητές του. Αυτό σημαίνει ότι έχει σταθερά έσοδα από εκεί μαζί με όσα καταφέρνει να φέρει μέσω διαφημίσεων, πωλήσεων ειδών (πχ funko pop) αλλά και οτιδήποτε άλλο έχει ως έσοδο από το περιεχόμενο του. Δεν αναφέρω το πόσοι μοιράζονται κωδικούς καθώς αυτό είναι ένα πρόβλημα που το Netflix προσπαθεί ήδη να αντιμετωπίσει και μάλλον θα το καταφέρει ώστε να μειώσει τα έσοδα που χάνει.
Όμως, σε αντίθεση με άλλες Saas υπηρεσίες, δεν προσφέρει μια σταθερή υπηρεσία αλλά συνέχεια αναβαθμίζει το περιεχόμενό του καθώς έχει έντονο ανταγωνισμό και οι θεατές καταναλώνουν περιεχόμενο γρηγορότερα από παλιά λόγω των πολλαπλών καναλιών (εκτός από τις πλατφόρμες streaming έχουμε Tiktok, Youtube και άλλα) που έχουν στη διάθεσή τους.
Έτσι αν και μια σειρά κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού, δεν καταφέρνει να φέρει πολλά περισσότερα έσοδα στην πλατφόρμα καθώς τα κανάλια πωλήσεων είναι περιορισμένα στη σταθερή συνδρομή και στα έξτρα που αναφέραμε παραπάνω.
Αυτό το ταβάνι φέρνει σε δύσκολη θέση το Netflix που πρέπει να βρει την ισορροπία στο να δημιουργεί ξεχωριστό περιεχόμενο μεν αλλά να του φέρνει περισσότερα έσοδα δε.
Άρα το μοντέλο στο οποίο είχε βασιστεί στο παρελθόν πρέπει να αλλάξει τώρα που γίνεται το ίδιο κεντρικός παραγωγός περιεχομένου και δεν κάνει μόνο αναπαραγωγή των τίτλων που δημιουργούν άλλοι.
Αλλά παράλληλα κάθε αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας ή στη συνδρομή, θα φέρει το Netflix αντιμέτωπο με τους συνδρομητές του οι οποίοι έχουν μάθει να πληρώνουν ένα ποσό κάθε μήνα και να έχουν πρόσβαση σε περιεχόμενο που ανανεώνεται και αναβαθμίζεται συνεχώς.
Τελικά φαίνεται πως καθώς οι καταναλωτές απαιτούν περισσότερα από τα brands, θα πρέπει αυτά να βρουν την ισορροπία μεταξύ του να βελτιώνονται, να διατηρούν τους χρήστες τους αλλά να κερδίζουν και νέους παράλληλα και να βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά από τον ανταγωνισμό, χωρίς όμως να αλλάζουν δραστικά τρόπο λειτουργίας.
Έτσι βλέπουμε πως τα brands πρέπει να γίνουν πιο agile και fluid για να χωράνε στα θέλω και στις ανάγκες των καταναλωτών τους και όχι να περιμένουν ότι οι χρήστες θα αποδεχτούν και θα προσαρμοστούν σε όσα τους δίνουν οι ίδιοι.
Μια νέα εποχή έχει ξεκινήσει όπου οι καταναλωτές έχουν τη δύναμη και τα brands θα πρέπει να έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά και να προβλέπουν το τι θα χρειάζεται οι χρήστες στο μέλλον.