Η ierax analytix έκλεισε τον 1ο της χρόνο λειτουργίας πριν λίγες ημέρες και μέσα στα πολλά θετικά μηνύματα, είχα και κάποιες λογικές ερωτήσεις σχετικά με το τι μπορεί να κάνει μια μικρή εταιρεία από την Β. Ελλάδα για να τα καταφέρει σε ένα δύσκολο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Έτσι αποφάσισα να γράψω 4 πράγματα που για μένα είναι απαραίτητα αν θέλει ένας νέος επιχειρηματίας να ελπίζει πως η εταιρεία του θα πετύχει! Να ξεκαθαρίσω καταρχήν πως για μένα ο όρος μικρή εταιρεία στην Ελλάδα σημαίνει οποιοδήποτε εταιρικό σχήμα κάτω από 4 άτομα. Δεν είναι όπως στο εξωτερικό όπου ακόμα και 25 άτομα προσωπικό είναι μικρή εταιρεία καθώς τα μεγέθη στη χώρα μας είναι πολύ διαφορετικά. Είναι μια ρεαλιστική και πραγματική μέτρηση της κατάστασης.
Πιστεύω, λοιπόν, πως το νούμερο ένα συστατικό που χρειάζεται μια πετυχημένη συνταγή μικρής εταιρείας δεν είναι άλλο από την εξειδίκευση! Πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου καθώς είμαστε στην εποχή των «ελβετικών σουγιάδων» όπου ένας υπάλληλος πρέπει να κάνει 50 πράγματα αλλά για μένα μια μικρή εταιρεία πρέπει να έχει ένα στενό όριο δραστηριοτήτων. Να κάνει λίγα πράγματα αλλά πολύ καλά καθώς δεν έχει τις συνθήκες ούτε τα υλικά για να κάνει πολλά μαζί και να κοντραριστεί με μεγάλες εταιρείες που προσφέρουν πολλές υπηρεσίες/προϊόντα.
Το 2ο στοιχείο είναι οι άνθρωποι. Εδώ είναι ίσως και μια από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ μιας μικρής και μιας μεγάλης εταιρείας. Στην πολυεθνική ένας πελάτης θα μιλήσει με τον πωλητή, ο οποίος πωλητής θα μεταφέρει τα «θέλω» του πελάτη στον υπεύθυνο έργων, ο οποίος θα δώσει τις εντολές στην ομάδα που θα κάνει την δουλειά. Έτσι καταλαβαίνετε ότι καταλήγουμε να παίζουμε «σπασμένο τηλέφωνο», καθώς μέχρι η πληροφορία να φτάσει από τον πελάτη στην ομάδα που θα κάνει την δουλειά -και το ανάποδο- παρεμβάλλονται πολλά στάδια! Αντίθετα στην μικρή εταιρεία, τις περισσότερες φορές ο πελάτης μιλάει απευθείας με το άτομο ή τα άτομα που θα τρέξουν το έργο και -άρα- έχουν άμεση σύνδεση για να λύνουν τυχόν προβλήματα και θέματα γρήγορα και χωρίς μπερδέματα.
Τρίτο στοιχείο είναι το κοστολόγιο. Λένε πως όλοι πρέπει να κυνηγάμε το κέρδος και την υπεραξία αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα η σωστή πρακτική για τις μικρές εταιρείες. Τα έξοδα για μας είναι χαμηλότερα και έτσι πρέπει να μπορούμε να προσφέρουμε τις ίδιες υπηρεσίες/προϊόντα σε καλύτερες τιμές από έναν μεγάλο ανταγωνιστή. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να χρεώνουμε όσο το δυνατόν χαμηλότερα καθώς μπορεί και να σημαίνει πως αυτό που προσφέρουμε δεν είναι ποιοτικό. Η χαμηλότερη τιμή είναι κίνητρο μόνο αν χρησιμοποιηθεί και παρουσιαστεί σωστά.
Για το τέλος άφησα ίσως το πιο λογικό και αναμενόμενο: την φροντίδα και το ενδιαφέρον που προσφέρει μια μικρή εταιρεία σε έναν πελάτη. Οι μικρές εταιρείες έχουν λίγους πελάτες οπότε ο καθένας πιάνει ένα σημαντικό ποσοστό επί του τζίρου τους. Αυτό κάνει τους πελάτες πολύτιμους για τις μικρές εταιρείες και έτσι οι ιδιοκτήτες προσπαθούν πάρα πολύ για να τους κρατήσουν. Είναι κάτι που το βλέπω και στη δικιά μου εταιρεία καθώς δίνω πολύ μεγάλη σημασία στους πελάτες συγκριτικά με τον ανταγωνισμό μου στην Αθήνα.
Κλείνοντας, όλα τα παραπάνω δε σημαίνουν πως οι μικρές εταιρείες είναι καλύτερες καθώς θα μπορούσα κάλλιστα να γράψω και ένα άρθρο με τα αντίθετα επιχειρήματα. Όμως επειδή στην Ελλάδα πρέπει να παλεύουμε με τα λίγα «όπλα» που έχουμε και να εκμεταλλευόμαστε το κάθε τι, θέλω να δώσω ελπίδα και πίστη σε όλους όσους προσπαθούν με τις μικρές τους εταιρείες να πετύχουν τους στόχους τους, αφού πιστεύω ότι μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους γίγαντες, αρκεί να ξέρουμε που να χτυπήσουμε. Άλλωστε και ο Δαυίδ στρατηγικά κέρδισε τον Γολιάθ με ένα χτύπημα!