Διάβαζα πριν μερικές μέρες ένα άρθρο στον Economist, όπου ο/η αρθρογράφος αναρωτιόταν για ποιους λόγους δεν έχουμε αυτοματοποιήσει την υπηρεσία check-in σε όλα τα ξενοδοχεία, ειδικά όταν η σχετική τεχνολογία έχει ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία σε δυσκολότερα έργα, όπως στα αυτόματα ταμεία των σούπερ μάρκετ, στους κινηματογράφους κ.λπ.
Πριν προχωρήσω πρέπει να ξεκαθαρίσω πως, όταν λένε check-in, εννοούν την είσοδο του πελάτη στο ξενοδοχείο, την εγγραφή του στο σύστημα, την παράδοση του κλειδιού και τη γνωστοποίηση του δωματίου στο οποίο θα μείνει. Στο άρθρο αναφέρονταν πως κάποιοι ξενοδοχειακοί κολοσσοί έχουν ήδη επενδύσει σε αυτό το έργο της αυτοματοποίησης εν μέρει, αλλά είναι εμφανές ότι, ενώ μπορούμε, μας λείπει μάλλον η θέληση να το εφαρμόσουμε.
Σίγουρα η χρήση των μηχανών και των smart data, ήδη αλλάζει τον κόσμο γύρω μας. Οι περισσότερες μηχανές δεν ακολουθούν απλώς εντολές πια, αλλά αναλύουν χιλιάδες terabytes δεδομένων, για να μάθουν καλύτερα τον κάθε χρήστη και να μπορούν να προβλέπουν τις ανάγκες μας.
Έτσι θα περίμενε κανείς πως η διαδικασία του check-in σε ένα ξενοδοχείο θα μπορούσε να είναι αυτόματη, ώστε με την εφαρμογή του κινητού να μπορούμε να δηλώνουμε την άφιξή μας και να παίρνουμε το αντίστοιχο ψηφιακό κλειδί για το δωμάτιό μας (το οποίο θα μπορούσε να ταιριάζει στις προτιμήσεις μας), χωρίς να χρειαστεί να περιμένουμε στην ουρά ή να μιλήσουμε με άλλον άνθρωπο.
Όμως, αν σκεφτούμε ότι ο τουρισμός γενικά είναι δημοφιλής κλάδος και με αρκετά κέρδη, τότε γιατί δεν έχει μπει για τα καλά η τεχνολογία σε διάφορα ανθρωποκεντρικά επαγγέλματα για τη μείωση του κόστους και την αύξηση της παραγωγής;
Ο λόγος είναι απλός και αφορά την ανθρώπινη φύση μας και τι συνήθειες μας. Όταν φτάνουμε σε ένα νέο μέρος, ο πρώτος άνθρωπος που βλέπουμε, και ίσως ανυπομονούμε να μας εξυπηρετήσει, είναι στη ρεσεψιόν. Εκεί θα μας χαμογελάσουν, θα μας ενημερώσουν για τα καλά του μέρους που επισκεφθήκαμε, θα νοιαστούν για τις ανάγκες μας και θα μας κάνουν να νιώσουμε ευπρόσδεκτοι. Είναι αυτή η ανθρώπινη επαφή και ανάγκη που δε μπορεί να αντικατασταθεί ακόμα από μια εφαρμογή για κινητό.
Αντίστοιχα, λοιπόν, όσο και αν η τεχνολογία αρχίζει και προβλέπει το τι θα κάνουμε και τι θέλουμε, το συναίσθημα και η ανθρώπινη ψυχή θα αποζητούν κάτι συγκεκριμένο, που μια μηχανή δεν μπορεί (ακόμα) να δώσει: ένα ζεστό χαμόγελο, μια ερώτηση ενδιαφέροντος, ένα όμορφο συναίσθημα συνεργασίας. Αυτά είναι τα στοιχεία που πολλές φορές ξεχνάμε, καθώς απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον ως άνθρωποι αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάνε οι εταιρείες και οργανισμοί για τους καταναλωτές.