Μια αγαπημένη συζήτηση με τους φοιτητές και τις φοιτήτριές μου αφορά την ΑΙ και πως έχει αρχίσει ήδη να επηρεάζει τη ζωή μας. Μιλάμε για ανάλυση δεδομένων, αποφάσεις σε πραγματικό χρόνο, και τη δυνατότητα η ΑΙ να μας λύσει προβλήματα που θεωρούσαμε πολύ δύσκολα. Αυτοματοποίηση και βιομηχανική επανάσταση.

Όμως αρκετές φορές προτιμώ να σκέφτομαι πιο απλά και να ρωτάω τι ακριβώς θα μπορούσαμε να εμπιστευτούμε σε ένα ρομπότ να κάνει για μας. Πχ σήμερα μπαίνουμε σε ένα ταξί και ξέρουμε ότι ο οδηγός θα μας πάει εκεί που θέλουμε να πάμε. Πάμε σε ένα εστιατόριο και εμπιστευόμαστε ότι θα μας φτιάξουν το φαγητό που θέλουμε. Δε ζητάμε πτυχία ή γραπτές αποδείξεις για να επιλέξουμε κάποιον επαγγελματία (τις περισσότερες φορές).

Θα μπαίναμε σε ένα Τέσλα να μας πάει στον προορισμό μας; Θα επιλέγαμε ένα ρομπότ να μας φτιάξει την πίτσα που θέλουμε;

Και αν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τι θέλουμε σε ένα ρομπότ, πώς θα το καταλάβαινε;

Ή ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχε ο τρόπος που ένα αυτοκινούμενο όχημα θα έπαιρνε μια απόφαση σε περίπτωση ατυχήματος. Πώς θα διάλεγε αν θα χτυπούσε ένα σκυλί για να αποφύγει ένα εμπόδιο ή αν θα επέλεγε να τρακάρει με ένα άλλο αμάξι (που έχει κόσμο μέσα) από το να μας ρίξει στο θάλασσα;

Πριν μερικούς μήνες μίλησα στο Tedx University of Macedonia για την αδυναμία των ρομπότ να καταλάβουν γιατί μας αρέσει μια γεύση παγωτό. Μπορεί η ΑΙ να καταλάβει τις καταναλωτικές μας συνήθειες εύκολα και να προβλέψει πότε θα θέλουμε να φάμε παγωτό και τι γεύση αλλά πώς θα μπορούσε να καταλάβει το γιατί;

Έτσι καθώς θα βλέπουμε όλο και περισσότερα ρομπότ γύρω μας, τόσο θα εξελιχθεί μια νέα ανάγκη, αυτή της επιβεβαίωσης ότι μπορούν να εκτελέσουν μια εργασία που τους ζητάμε.

Όχι μόνο να ξέρουν να οδηγούν, αλλά να καταλαβαίνουν τι σημαίνει να έχουμε αργήσει για το αεροδρόμιο ή πως να γλυτώσουν χρόνο στην κίνηση, αν έχουμε αυτοκινούμενα ταξί.

Γιατί η ανάλυση δεδομένων και η στατιστική αποτύπωση πιθανοτήτων για τη λήψη αποφάσεων δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε ακόμα τον ανθρώπινο παράγοντα της ενσυναίσθησης, της κατανόησης και της υποστήριξης.

Να κοιτάξουμε τον οδηγό ταξί και να παρακαλέσουμε να προλάβει την πτήση μας. Να εξηγήσουμε στο σερβιτόρο ότι έχουμε βγει ραντεβού και θα θέλαμε να μας βοηθήσει να κάνουμε πρόταση γάμου στη/στο σύντροφό μας.

Αυτές οι ανθρώπινες συμπεριφορές και συνήθειες είναι ακόμα «ξένες» για ένα ρομπότ και ίσως δε μπορέσουν να τις «κατακτήσουν» σύντομα. Όμως η ΑΙ είναι εδώ για να μείνει, και θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να συνυπάρξουμε αρμονικά και να κερδίσουμε από μια τέτοια τεχνολογική εξέλιξη.