Έχουν φουντώσει οι συζητήσεις και οι γνώμες γύρω από την ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) και τις δυνατότητες (ή και μη) που μπορεί να έχει.

Από τις κακές μηχανές που μόλις αποκτήσουν συνείδηση θα αφανίσουν το ανθρώπινο είδος, στους υπολογιστές που προσπαθούν να βρούνε τρόπους για να ξεκλειδώσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο και να επηρεάσουν την ψήφο εκλογών, η ΑΙ και το μέλλον παραμένει στο επίκεντρο πολλών θεωρητικών συζητήσεων.

Φυσικά, ενώ από τη μια ευχόμαστε η ΑΙ να καταφέρει και να λύσει σύντομα πολλά μας προβλήματα (όπως η αντιμετώπιση μιας παγκόσμιας πανδημίας), γελάμε όταν διαβάζουμε ότι σε αγώνα ποδοσφαίρου μια κάμερα με δική της νοημοσύνη μπέρδεψε το.. καραφλό κεφάλι του επόπτη με τη μπάλα και το ακολουθούσε συνέχεια.

Όμως ίσως εκεί βρίσκεται και το μεγαλύτερο σφάλμα μας με την ΑΙ και τις προσδοκίες που έχουμε από την τεχνητή νοημοσύνη και τις μηχανές.

Τις προσδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά, επιθυμίες και κίνητρα.

Είναι το ίδιο λάθος που κάνουμε συχνά στις ταινίες με τους εξωγήινους. Καθώς δε μπορούμε να αντιληφθούμε πώς μπορεί να σκέφτεται και να αντιδρά μια άλλη μορφή ζωής, της δίνουμε ανθρώπινες αντιδράσεις όπως θυμός, παραπλάνηση, κυριαρχία κ.λπ.

Η ΑΙ ίσως δε θα λύσει προβλήματα με τον τρόπο που θέλουμε, ίσως ποτέ δε θα καταλάβει τη σημασία της δημιουργίας ενός έργου τέχνης, ίσως δε θα μετρήσει ποτέ τον ανθρώπινο πόνο ως κριτήριο για μια απόφαση.

Αυτό όμως δεν είναι αναγκαστικά κακό, καθώς πρόκειται για μια άλλη και νέα μορφή «ζωής» που θα προσπαθήσουμε να την «πείσουμε» να βελτιώσει τη ζωή μας.

Τρομακτικό έτσι; Σίγουρα.

Αλλά ο άνθρωπος πάντα σκαλίζει το «ταβάνι» των γνώσεων του και αυτή είναι η βασική μας δύναμη. Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι από τους προηγούμενους.

Η ΑΙ και το πραγματικά θα κάνει θα εξαρτηθεί από τα πρότυπα μοντέλα που θα δει και αυτά που η ίδια θα καταλάβει. Σα μωρό, σε νανοδευτερόλεπτα θα αφομοιώσει κάποιες «αλήθειες» και θα αποφασίσει για πράξεις και κινήσεις.

Η ανθρώπινη επιθυμία και τα κίνητρα θα μείνουν δικά μας και θα συνεχίσουν να οδηγούν τη ζωή μας σε βασικές αποφάσεις. Απλώς θα αλλάζει το περιβάλλον και μαζί του αυτά που επιζητούμε και θέλουμε.

Η γενιά του χθες δε θεωρούσε το ίντερνετ κάτι το απαραίτητο. Η γενιά του σήμερα δε μπορεί να φανταστεί πως ζεις χωρίς γραμμές wifi.

Εμείς ως ερευνητές έχουμε καθήκον να μελετάμε και να καταγράφουμε τι αλλάζει και πώς.